Stąpasz po Ziemi Wędrowcze,
po Ziemi, która oddycha i czuje...!
Bezczescisz ją swymi buciorami
Zdejmij je!
albo odejdź...
No juz!

Myślisz, że
granice, w których Istniejesz
a moze Nie?
bezpieczne są...
O zgrozo!

Uciekasz od Wstrząsów i Uderzeń
losu i opatrznosci...
Boli?
Czemu?
Nie jesteś przyzwyczajony?
Ojej...

Oh nie...!
To nie Ziemia tuż pod stopami
To kruchy lód, kruchy i delikatny
Łamie się...
Nie ma nic juz na czym oprzeć
mógłbyś się

Uciekaj!
jak to jest w Twoim zwyczaju...
Wojowniku, co walczysz z demonami dookola
a boisz sie tego,
co w środku w Tobie drzemie...

Uciekaj i nie ogladaj się za siebie,
bo tam już nie ma nic...
na czym oprzeć mógłbyś się.
Jest tylko przepaść pod stopami
i nieznane...
A Tobie przecież Odwagi brak...
więc w Drogę! Przed siebie!
Uciekaj...
masz przeciez Doświadczenie!